به گزارش یزدفردا: این مارمولک‌ها که بومی آسیای جنوب شرقی، چین و جنوب روسیه هستند، از دم بلندشان برای حفظ تعادل روی لبه‌های تیز و بلند علف یا شاخه‌های درختان استفاده می‌کنند. اُاِنز می‌گوید: «می‌توانید آن را میله‌ی بلندی تصور کنید که بندبازها هنگام راه رفتن روی طناب آن را حمل می‌کنند. مارمولک‌ها وقتی بخواهند از شاخه‌ای به شاخه‌ی دیگر بپرند، از آن برای ثبات‌شان استفاده می‌کنند. افزون بر این، وقتی بخواهند از یک شاخه‌ی بالاتر به شاخه‌ی پایین‌تر جابجا شوند، دم درازشان را روی شاخه بالایی می‌کشند و خودشان را آهسته به سمت شاخه‌ی پایینی، حرکت می‌دهند.»

استفاده از دم برای سُرخوردن روی درختان به مارمولک‌های علفزار کمک می‌کند از شکارچیان دوری کنند. اما مانند بسیاری از مارمولک‌های دیگر، مارمولک‌های علفزار در صورت گرفته شدن دم‌شان توسط شکارچی، می‌توانند دمشان را از خودشان جدا کنند. از دست دادن دم، از چابکی مارمولک می‌کاهد، به همین دلیل، مارمولک چند ماه آفتابی نمی‌شود تا دمش دوباره رشد کند. در این فاصله، در فواصل کوتاه به جستجوی غذا می‌پردازند و در کل قلمروی خود نمی‌چرخد. 

جِی برَدلی، متصدی نمایشگاه‌های «شگفتی‌های آبی» در آکواریوم ملی بالتیمور می‌گوید از دید طول مطلق دم، کوسه‌های دم‌دارز بهترین هستند. کوسه دم‌دراز (جنس آلوپیاس) گونه‌ مهاجر است و از دمش بیشتر برای رانش استفاده می‌کند. اما از قسمت بالایی باله دمش که می‌تواند تا ۳ متر طول داشته باشد برای شکار نیز استفاده می‌کند. 

کوسه‌های دم‌دراز از دید طول مطلق، بلندترین دم را دارند

کادی لیون، دانشمند تحقیقاتی در آکواریوم جورجیا می‌گوید: «کوسه‌های دم‌دراز از گروه‌های هماهنگ ماهی‌های کوچک تغذیه می‌کنند. آن‌ها از میان این توپ‌های طعمه شنا می‌کنند و از دمشان برای گیج کردن طعمه استفاده می‌کنند و سپس پیرامون آن‌ها شنا می‌کنند تا ماهی‌های بی‌حرکت‌شده را بخورند.» 

این رفتار شکار فقط در دو دهه گذشته در ویدیوها ثبت شده است. «آن‌ها بالای سر یک دسته ماهی شنا می‌کنند، سپس می‌ایستند و باله‌های سینه‌ای خود را پایین آورده و سپس دمشان را بالای سرشان می‌برند. آن‌ها به نوعی این حرکت شلاقی را انجام می‌دهند تا طعمه‌های کوچک را  بی‌حس کنند.»

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا